“ชาติ ศาสนา และ พระมหากษัตริย์” ที่ผมรักและเทิดทูนมากกว่า “ประชาธิปไตย”

04/22/2009 ที่ 10:11 pm · Filed under ประเทศไทยของเรา, เขียนไปเรื่อย

  

ท่ามกลางกระแสความคิดเห็นที่แตกต่าง และการแสดงออกถึงความต้องการเอาชนะคัดคานกันของคนในชาติ ผมเองกลับรู้สึกแปลกใจ ที่ถึงวันนี้แล้ว ผู้คนมากมายกลับให้ความสำคัญกับคำว่า “ประชาธิปไตย” มากกว่า คำว่า “ชาติ ศาสนา และ พระมหากษัตริย์”

เราต่างทราบกันดี่ว่า “ประเทศไทย” ปกครองในระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ โดยมีประมุขแห่งรัฐพระองค์ปัจจุบันคือ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เป็นกษัตริย์รัชกาลที่ 9 แห่งราชวงศ์จักรี และทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ครองราชย์ในฐานะประมุขแห่งรัฐที่ยาวนานที่สุดในโลก

แต่น้อยคนนักที่จะทราบความหมายที่แท้จริงของ “ประชาธิปไตย” ในหนังสือ “ประชาธิปไตยเบื้องต้น” สำหรับสามัญชน โดย ท่านปรีดี พนมยงค์ เป็นผู้เขียน ได้มีข้อความปรากฎไว้ ดังนี้ “ประชาธิปไตย” ประกอบด้วยคำว่า “ประชา” หมายถึงหมู่คน คือปวงชน กับคำว่า “อธิปไตย” หมายถึงความเป็นใหญ่

คำว่า “ประชาธิปไตย” จึงหมายถึง “ความเป็นใหญ่ของปวงชน”

ราชบัณฑิตยสถานให้ความหมายของคำว่า “ประชาธิปไตย” ไว้ในหนังสือพจนานุกรมของทางราชการว่า “แบบการปกครองที่ถือมติปวงชนเป็นใหญ่”

ทั้งนี้พึงเข้าใจว่า การที่ปวงชนจะมีความเป็นใหญ่ในการแสดงมิติได้ก็จำเป็นที่ชนทุกคนรวมกันเป็นปวงชน ต้องมี “สิทธิและหน้าที่ของมนุษยชน” อันเป็นสิทธิและหน้าที่ตามธรรมชาติของทุกคนที่เกิดมาเป็นมนุษย์ คือ สิทธิเสรีภาพและความเสมอภาคซึ่งมนุษย์จะต้องใช้พร้อมกันกับหน้าที่ มิให้เกิดความเสียหายแก่เพื่อนมนุษย์อื่นและหมู่คนอื่นหรือปวงชนเป็นส่วนรวม ถ้าชนส่วนมากซึ่งเป็น “สามัญชน” ถูกตัดสิทธิมนุษย์ชนโดยให้มีหน้าที่แต่อย่างเดียว สามัญชนก็มีลักษณะเป็นทาส หรือข้าไพร่ของชนส่วนน้อยซึ่งมีสิทธิใหญ่ยิ่งหนือ “อภิสิทธิชน” แบบการปกครองจึงไม่ใช่ประชาธิปไตย ถ้าสามัญชนมีสิทธิมนุษยชนอย่างเดียว โดยไม่มีหน้าที่มนุษย์ชนแบบการปกครองก็เกินขอบเขตของประชาธิปไตย

ผมอดคิดไม่ได้ว่า แท้ที่จริงแล้วคนไทยในยุคสมัยนี้กำลังต้องการ “ประชาธิปไตย” กันจริงๆ หรือเปล่า..??.. อะไรคือ “ประชาธิปไตย” ที่ทุกคนอยากได้..??.. และที่สำคัญ “ประชาธิปไตย” มีอยู่จริงหรือเปล่า..??.. ในโลกเบี้ยวๆ ใบนี้…

โดยความคิดเห็นส่วนตัวของผม “ประชาธิปไตย” ในบ้านเมืองของเราแฝงไว้ด้วยความเป็น “เผด็จการ” เสียด้วยซ้ำ ผู้มีอำนาจหลายฝ่ายใช้ “ประชาธิปไตย” เป็นตัวประกัน เป็นข้อต่อลอง และเป็นอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่าง สุดท้ายอำนาจก็ไม่ีได้อยู่กับประชาชนจริงๆ เสียที อ้างอิงกันอย่างนี้มานานแล้ว ต่อสู้หมุนเวียนกันไปอย่างไม่มีวันจบวันสิ้น

ผมรู้สึกหดหู่ทุกครั้ง ที่ย้่อนกลับไปนึกถึงภาพบรรพชนในอดีต ที่ต้องเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อปกป้องชาติบ้านเมืองเอาไว้ แต่ถึงวันนี้แล้วกลับกลายเป็นว่า หลายคนต้องเอาชีวิตมาแลกเพื่อปกป้อง “ประชาธิปไตย” แม้จะต้องสิ้นชาติ สิ้นแผ่นดิน สิ้นวัฒนธรรมประเพณี ก็ยอม

แต่ก็เอาเถอะ เพราะไม่ว่าใครจะคิดจะแสดงออกกันอย่างไรก็แล้วแต่ สำหรับตัวผมแล้ว “ชาติ ศาสนา และ พระมหากษัตริย์” คือสิ่งที่ผมรัก เทิดทูน หวงแหน และต้องปกป้องมากกว่า คำว่า “ประชาธิปไตย”

ผมคิดของผมอย่างนี้… 

ลิงก์ถาวร